سیاست‌های مالیاتی که منجر به افت جایگاه علمی کشور شدند

    خلاصه مطلب

منوچهر مرادی در مصاحبه با خبرنگار مهر درباره کاهش رتبه علمی کشور و کاهش انتشار مقالات علمی در دانشگاه‌ها اظهار داشت: باید بررسی کنیم که آیا معیار انتشار مقالات معیار مناسبی است یا خیر؟ ممکن است مقالات ارزشمندی چاپ شوند، اما هیچ مشکلی از کشور حل نشود. بنابراین، شاید نباید به این معیار بیش از حد توجه کرد.

او افزود: برخی از دانشجویان من به آلمان رفتند تا تحصیلات خود را ادامه دهند، اما هیچ مقاله‌ای نگارش نکردند. آنها به جای این کار، در یک شرکت مشغول به کار شدند و مسئله‌ای را حل کردند که رساله دکتری‌شان بر اساس حل آن مشکل بود. در حالی که دانشجویان دکتری ما برای فارغ‌التحصیلی حتماً باید مقاله ارائه دهند.

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران تأکید کرد: هرچند تعداد مقالات منتشر شده شاید معیار مناسبی نباشد، اما همچنان یک شاخص محسوب می‌شود و می‌تواند نشان‌دهنده وجود مشکلی باشد که موجب کاهش پژوهش و انتشار آن شده است.

او تصریح کرد: ممکن است در برخی مواقع کاهش تعداد مقالات منتشر شده به دلیل یک برنامه‌ریزی پیشین باشد؛ به این شکل که تصمیم بگیریم تعداد مقالات چاپ شده را کاهش داده و در عوض بر روی افزایش پژوهش‌های کاربردی تمرکز کنیم. اگر این روند با برنامه‌ریزی انجام شود، می‌تواند مثبت باشد؛ اما اگر به صورت ناگهانی رخ دهد، ممکن است به عنوان یک نقطه ضعف تلقی شود.

مرادی درباره علت افت رتبه علمی کشور و کاهش تعداد مقالات منتشر شده در دانشگاه‌ها بیان کرد: یکی از دلایل این مسئله نیاز پژوهشگران و اساتید به بودجه و تجهیزات است. این هزینه‌ها باید یا توسط دولت و یا از طریق همکاری دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها با بخش خصوصی تأمین گردد.

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه تهران با تاکید بر تاثیر منفی قانون مالیات ۳۰ درصدی بر پروژه‌های تحقیقاتی بر انگیزه اساتید و پژوهشگران بیان کرد: متاسفانه اجرای مالیات ۳۰ درصدی بر پروژه‌های تحقیقاتی منجر به توقف تقریباً ۶ ماهه کارهای پژوهشی و تحقیقاتی اساتید شد. هیچ استادی تمایلی به مشارکت در پروژه‌های تحقیقاتی نداشت و این مالیات‌های سنگین بر بودجه‌های تحقیقاتی تحمیل شد. به نظر می‌رسد که اکنون به وضوح شاهد تاثیرات این موضوع هستیم.

او تاکید کرد که این تصمیم متاسفانه اشتباه بود و بر تحقیقات دانشگاه تهران و سراسر کشور تاثیر گذاشت. این موضوع بیانگر این است که سیاست‌گذاران باید در سیاست‌گذاری‌های خود با دقت بیشتری عمل کنند، زیرا انتخاب‌های آن‌ها ممکن است به کاهش قابل توجه رتبه علمی کشور منجر شود.